تا همین حالا که ساعت 6:16 صبحه درگیر تدوین فایل صوتی بودم تا برای تولد دوستم، بهش قاب‌های مربوط به فرکانس صدا و این جور چیزها هدیه بدم و خب، هنوز هم مطمئن نیستم هدیه‌ی مناسبی باشه. به هر حال، انجام شد. تا ببینم نتیجه‌اش چی می‌شه. امیدواری تنها دارایی ما بوده و هنوز هم هست. هر چند که، امیدی به امیدواری نیست...
+ صرفا نوشتم، چون باید هر شب می‌نوشتم.
هر روز یک پست
