جدیدا پویشی از وبلاگ آقای صفایی نژاد شروع شده، که بسیار پویش به جاییه. کسی منو به این پویش دعوت نکرده، اما شرکت در این پویش نیازی به دعوت نداره و برای هر بیانی که احساس میکنه تغییری نیاز هست لازمه. وبلاگ دوستان رو که میخوندم، از امکانات متعددی نام برده بودن، من با توجه به این که وبلاگ ها رو با همین بی شباهتیش به تلگرام، اینستاگرام و... دوست دارم و فقط یه گوشه بی سر و صدا برای خودم مینویسم، تنها سه تا از مواردی رو که به طور معمول وجودشون لازمه و همیشه جای خالیشون توی چشمم هست رو میگم:
1) امکان بک آپ گرفتن
2) ذخیره خودکار مطالب
3) آرشیو شدن بخش پیوندهای روزانه
دوتای اول که واقعا پیش پا افتاده و بدیهیه و لازم بودنشون حتی نیاز به توضیح هم نداره.
و مورد سوم، مورد سوم برای من خیلی مهمه. ما باید بتونیم وب‌ها رو بخونیم و اونایی که خوبن رو معرفی کنیم. ما باید بتونیم پست‌هایی که ارزش خوندن و یا چند بار خوندن دارن رو به بقیه پیشنهاد کنیم. ما باید بتونیم برای خودمون حتی، پست‌هایی که می‌خوایم رو ذخیره کنیم. بخشی از احیای وبلاگ نویسی اصلا همینه. این طوری بقیه رو میتونیم تشویق کنیم به بهتر نوشتن. میشه یه جور ارزش گذاشتن و دلگرمی دادن به بلاگری که خوب مینویسه. به قول پلاکت این رسالت ماست. درسته، الان میشه دخیره اشون کرد، اما وقتی آرشیو نمیشن دسترسی مخاطب محدود میشه. من بارها خواستم آرشیو پیوندهای روزانه‌ی کسی رو که واقعا پست‌ها رو به خوبی گلچین کرده بخونم یا پیش اومده خواستم دوباره برم سراغ یکی از لینک‌های پیوند روزانه‌ی یه وبلاگی، ولی بهشون دسترسی نداشتم.
بعضی‌ها مثل پلاکت میان خودشون این مشکل رو حل می‌کنن و توی یه صفحه‌ی جدا یکی یکی دوباره پست‌ها رو دخیره می‌کنن تا در دسترس بقیه باشه، ولی خب، واقعا باید این طور باشه؟ سختی این کار برای کسی که وبلاگ نویسه پوشیده نیست. این حق ماست که حداقل امکانات رو داشته باشیم و لازم نباشه برای موارد واقعا لازم لقمه رو بپیچونیم دور سرمون.
پلاکت رو مثال زدم چون مثل خودم پیوندهای روزانه براش مهمه و میشناسینش.
داشتن یه گلچین خوب از پست‌های وبلاگ‌ها برای یه بلاگر و یه وبلاگ مثل یه گنجینه‌ست. این طور نیست؟
+ هر روز یه پست ( بیایید فکر کنیم این پست رو دیروز فرستادم :دی )
