فرزندم، سلام. بگذار مثل خیلی از وقت‌های گذشته، همین اول بگویم خوشحالم که نیستی. در جاهای مختلفی، کره‌ی زمین معلق میان فضا را نشان می‌دهند و می‌گویند "شما چقدر خوش‌‌شانسید که اینجا در میان این همه احتمال نبودن، هستید" اما تو خوشبخت‌تری. هیچ‌کس تو را شبیه یک موش وسط یک رینگ نگذاشته و هی بگوید "بجنگ". می‌دانی فرزندم؟ در حقیقت اصلا جنگی در کار نیست. زندگی همین‌ها بود. همین لحظه‌های ساده، حرف‌های ساده، باید همین را یاد بگیری. همین که بفهمی زندگی قرار نیست چیز عجیبی باشد. صبح زندگی‌ست، دقایقی که سرکاری زندگی‌ست، وقتی مسیر کار تا خانه را پیاده می‌آیی زندگی‌ست، تک‌تک دقایق هر روزت، زندگی‌ست. زندگی جایی در دوردست قائم نشده، فقط تو باید زندگی را بفهمی. هیچ جنگی وجود ندارد. برای همین گفتم خوشبختی، چون تو، برای فهمیدن این که جنگی درکار نیست، لازم نیست بجنگی!
+ هر روز یک پست
